Bu kadar acı bana haksızlık.
Yürüdüm o kadar yol, göremedim aydınlık.
Sonucu halsizlik, cevabın hadsizlikse;
Dost dediğinin amacı ne? Yalnızsın.
Dibe dalmışsın, en dibinde kalmışsın.
Hayat elemeli yarış gibi, şanssızsın.
Bu kadar akılsız içinde sen aklını yitiricen.
Ama sana diyorlar ki; haksızsın.
Geceme dahil ecel, yolumu o seçer.
Beceremedim birçok sınavı,
Görmedim hiç geçen.
Bir avuç heves için yakılıyor kader,
Seni bir kafese kapatıp yok oluyor giden.
Demedim yeter çünkü; emelim hedef.
Denemeden hayallere ulaşamaz beden.
Aklımı çelen o güneşin adı umut.
Dikene hasret çeker, gülünü seven.
Yanmam kaygımdan,
Onu bekleyemiyorum korkuyla.
(Yaşamak için zor kullan ya da yaşayamayanı sen kurtar)
Yanmam kaygımdan,
Onu bekleyemiyorum korkuyla.
(Yaşamak için zor kullan ya da yaşayamayanı sen kurtar)
Dilinin ayarını bozar her bir ozan.
Delik deşik edip hayatı cehenneme yol al.
Bir beni yorar o kadar hayal ve tuzak.
Gelecek gelemedi çünkü bana uzak.
Bırakıp uzamayın bütün sorunları.
Dedim ama bırakamadım düşünmeye dalıp.
Üzülecek vakit yok hayat hızımı alır.
Akıl sağlığıma güvenemem, bulamadım kanıt.
Usanıp dağıtıcam suratımı bir sabah.
Bir aynanın arkasında yaşıyorum susarak.
Gecenin uykusunu yatırırım kumara.
Şeytanım bol ama kazanamaz hiçbir numara.
Bana konuşamayan, konuşur duvara.
Ve benim için seçenek yok, hepiniz bir tarafa.
Beni savuruyorlar acı bir yalana.
Ben ecelimi arıyorum, daha fazla kalamam.
Yanmam kaygımdan,
Onu bekleyemiyorum korkuyla.
(Yaşamak için zor kullan ya da yaşayamayanı sen kurtar)
Yanmam kaygımdan,
Onu bekleyemiyorum korkuyla.
(Yaşamak için zor kullan ya da yaşayamayanı sen kurtar)