مثل نسیم امید تو دشت غمها تویی میبری ظلمت شبها
تو قاصد بهاری با دست مهربونت میاری خنده رو لبها
واسه پرواز شب عشق بهترین بهانه ای تو
تا که بشکنم سکوتو آخرین ترانه ای تو
تو لحظه ی رویشی به فصل خشک گیاه امید زندگی هستی
تو هر ترانه ی من مثل یه حرف تازه توی خاطرم نشستی
جون میگیره نفسهام با گرمی نفسهات تو ی فصل سرد مردن
پاک میکنی عزیزم با دست مهربونت گرد غم رو از تن من
تو مثل قصه عشقی شادی روح بهاری
گل شوق بوسه هارو رو لبای من میزاری
