روی دیوار یه عکس عزیزه عکسی که داره با چشمام همبستگی
از هوای تازه ای لبریزه این عکس خوب زمان بیست سالگی
انگار همین دیروزه که بودم من یه تصویر از جوونی واسه پدر
فریاد من طلوع زندگی بود در حس من عشق رمنده مثل سفر
بیست سالگی من خورشید خوبش گمشده
یه اسم کودکی که خط خورده
بیست سالگی فصل سبز فصل نور
ای سرحد عشق نمای مرز غرور
صخره ی سخت میشکست تو مشت تو
از اون گل زرد برات موند حرف دروغ
ای عکس من غریبن دو تا چشمات
این قامت درد تکیده نگو که نیست
تو باور کن باور کن تا هستم
اگر چه شکلم که پیره شکل تو نیست
