آنشب که تو بی من بودی گل ناز
آن بزم طلایی بگو یار که بودی
آنشب که فکندی جان من بیدل
در سوز جدایی گرفتار که بودی
آغوشت در رقص طرب جای که بود
در گوشت آوای دل آرای که بود
بی من آن بالای بلا کجا خرامی
بی من از مینای لبت که باده نوشید
بی من چه لبی بوسه زد
از روی هوس بر رخت ای ماه جهان تاب
بی من تو بگو لرزش غم
از چه در افکندی بر آن گیسوی بیتاب
بیا تا که به اشک غم ز گلبرگ رخت شویم
من آن گرد گنه را
بیا جان مرا بستان مکن شعله سپر بر جان
تو آن نور نگه را
