Buz tutmuş saate bakmak
Anıları söndürmez ki
Bu yollarda yürümek zor
Sanki sonu yokmuş gibi
Sözler gümüş prangalarım
Yağmur ılık gözyaşlarım
Karanlık çökünce şehre
Birden durur yalnızlığım
Kapalı kapılar ardından
Bir mavi ışık sızar
Göremezsin yüreğini
Bu o dersin kalbin kanar
Yazdan kalma rakımsı
Bir tat bıraktı bende
Mezesi paraymış meğer
Yaşadı bu leş şehirde.
