เอาอะไรมายื้อเธอก็ไม่ฟัง
เอาอะไรมายั้งเธอก็ไม่เอา
หัวใจคนเราทิ้งกันง่ายดาย
เราจะทนจะทุกข์เธอก็ไม่แคร์
เราจะร่ำจะร้องเธอก็ไม่แล
เจ็บช้ำสิ้นดี รักนี้มันต้องยอมแพ้
เมื่อความเฮงซวยมันเป็นของเรา
เมื่อเธอไม่เอาให้ทำยังไง ก็คงต้องต้องทำใจ
เมื่อคนจะโดนยังไงก็คงต้องโดน
ให้นอนระบมมันคงไม่ได้อะไร
ถ้าอย่างนั้นมันต้องฉลอง
เพราะว่ารักมันห่วยอย่างนี้ เพราะชีวิตมันห่วยอย่างงี้
ก็ควรดื่มให้มันสักที เพื่อความผิดหวัง
ขอต้อนรับความโสดอีกที ต้องฉลองให้มันสักครั้ง
ไม่มีเธอช่างมัน ไม่เห็นต้องแคร์อะไร
ทำอะไรแค่ไหนไม่พอสักที ทำให้เธอกี่ครั้งก็โดนอยู่ดี
รักเธอแคร์เธอแล้วไงคนดี พอกันทีชีวิตที่มันห่วยแตก
พอกันทีความรักเหลวเหลวแหลกแหลก
โยนทิ้งให้ไกล รักนี้ต้องลืมเสียที
เมื่อความเฮงซวยมันเป็นของเรา
เมื่อเธอไม่เอาช่างเธอปะไร ไอ้เราก็เข้าใจ
เมื่อคนจะโดนยังไงก็คงต้องโดน
ให้นอนระบมมันคงไม่ได้อะไร
เจ็บอย่างนี้มันต้องฉลอง
เพราะว่ารักมันห่วยอย่างนี้ เพราะชีวิตมันห่วยอย่างงี้
ก็ควรดื่มให้มันสักที เพื่อความผิดหวัง
ขอต้อนรับความโสดอีกที ต้องฉลองให้มันสักครั้ง
ไม่มีเธอช่างมัน ไม่เห็นต้องแคร์อะไร
เมื่อความเฮงซวยมันเป็นของเรา
เมื่อเธอไม่เอาช่างเธอปะไร ไอ้เราก็เข้าใจ
เมื่อคนจะโดนยังไงก็คงต้องโดน
ให้นอนระบมมันคงไม่ได้อะไร
เจ็บอย่างนี้มันต้องฉลอง
เพราะว่ารักมันห่วยอย่างนี้ เพราะชีวิตมันห่วยอย่างงี้
ก็ควรดื่มให้มันสักที เพื่อความผิดหวัง
ขอต้อนรับความโสดอีกที ต้องฉลองให้มันสักครั้ง
ไม่มีเธอช่างมัน ไม่เป็นไรอยู่แล้ว
เพราะว่ารักมันห่วยอย่างนี้ เพราะชีวิตมันห่วยอย่างงี้
ก็ควรดื่มให้มันสักที เพื่อความผิดหวัง
มีใครบ้างที่โสดแบบนี้ มาฉลองด้วยกันสักครั้ง
ใครไม่เอาช่างมัน ไม่เห็นต้องแคร์อะไร
ไม่เห็นต้องแคร์อะไร
