เพราะว่ารักจนแทบไม่ไหว เพราะว่ารักมันล้นสุดใจ
เลยไม่เคยแสดงออกไป ทําเหมือนไม่พูดจา
เธอจะคุยจะทักแค่ไหน ฉันก็ยังไม่เคยสบตา
ทําเป็นเมินและเดินออกมา ไม่บอกว่าสุขใจ
ก็ใจมันรักเธออยู่ ไม่อยากจะเผลอให้เธอรู้
ต้องทําเป็นเฉยชา ทั้งๆ ที่รักเธอ
กลับมาก็มองเหม่อ เจ็บปวดทุกวัน
อาจดูเฉยชา และเหมือนไม่แคร์กัน
แต่รู้ไหมฉันไหวหวั่น ต้องเก็บมันไว้เพียงคนเดียว
เพราะเธอนั้นอยู่สูงแค่ไหน ฝันเท่าไหร่ก็ไม่มีหวัง
ฉันคนนี้เลยต้องปิดบัง ทําเหมือนไม่ไยดี
คนที่เหมือนไม่แคร์อะไร ซ่อนความลับอยู่ในจิตใจ
ที่เธอเห็นไม่ตรงกับใจ เก็บกดอยู่อย่างนี้
เนิ่นนานที่รักเธออยู่ ไม่อยากจะเผลอให้เธอรู้
ต้องทําเป็นเฉยชา ทั้งๆ ที่รักเธอ
กลับมาก็มองเหม่อ เจ็บปวดทุกวัน
อาจดูเฉยชา และเหมือนไม่แคร์กัน
แต่รู้ไหมฉันไหวหวั่น ต้องเก็บมันไว้เพียงคนเดียว
ก็ใจมันรักเธออยู่ ไม่อยากจะเผลอให้เธอรู้
ต้องทําเป็นเฉยชา ทั้งๆ ที่รักเธอ
กลับมาก็มองเหม่อ เจ็บปวดทุกวัน
อาจดูเฉยชา และเหมือนไม่แคร์กัน
แต่รู้ไหมฉันไหวหวั่น อยากบอกว่ารักเธอมานาน
