De Nachtwacht - Boudewijn De Groot

De stadspoort in het donker dicht

De toren slaat het laatste uur

En langs de grachten vonkt rood licht

Als imitatie-hellevuur

De nachtwacht met z'n blinde kop

Klimt langs de bruggen stijf en grijs

Zijn roep weerkaatst in steeg en slop

Een trage lang vergeten wijs

refr.:

Twaalf, een, ik houd de wacht

De klok heeft geslagen

't Zal spoedig weer dagen

En koud is de nacht

Z'n zachte voetstap in 't plantsoen

Die tweelingschimmen vluchten doet

Trekt slepend door het donkergroen

Hij glimlacht wijs en bitterzoet

Een grijze man ligt op de straat

En zingt zijn lied van brandewijn

Wanneer de nachtwacht langs hem gaat

Dan stemt hij in met het refrein

refr.

Dan wordt de hemel porselein

Het laatste rode licht dat dooft

Bij 't fluiten van de eerste trein

De nachtwacht schudt zijn bruine hoofd

Ontvlucht het zonlicht in een kroeg

En leunend op zijn hellebaard

Verdrinkt hij daar de dag al vroeg

Een dauw van tranen in z'n baard

Hij kan niet leven overdag

Hij vliegt zich in de zon kapot

Geen mens die hem ooit anders zag

Dan als een grote grijze mot

refr.