Terug Van Weggeweest - Boudewijn De Groot

Je had een vrouw, een huis,

je had je eigen leven.

Maar het bleek een weg die doodliep,

je bent weer teruggegaan.

Je loopt weer door de stad

waar alles is begonnen,

probeert het te vergeten,

niet stil te blijven staan.

De vrienden in het café,

ze zijn niet veel veranderd.

De ene is wat dikker

en de ander is getrouwd.

Je lacht alleen niet meer

om al hun flauwe grappen.

Zij bleven ouwe jongens,

jij werd alleen maar oud.

Je voelt je als een slak

op wie het leven zout legt,

de last van het verleden

weegt loodzwaar op je rug.

Een parelmoeren schelp

vol jeugdherinneringen,

en durf je niet meer verder,

dan kruip je daarin terug.

Je wilde toch vooruit,

je wilde naar de vrijheid,

maar het werd een kale kamer

voor veel te veel verhuurd.

Je nam een meisje mee,

het leek net weer als vroeger,

maar eigenlijk wou je slapen.

Hou eindelijk eens op

te zeuren over vroeger.

Degene die steeds omkijkt,

die valt op zijn gezicht.

Je bent alleen maar bang

voor wat er nog kan komen.

Dat kan zoveel niet wezen,

hou nou je mond eens dicht.

Toch wil je het overdoen,

maar waar moet je beginnen?

Je hebt te vaak geaarzeld,

te vaak verkeerd beslist.

Je bent alleen verdwaald,

het bos is groot en donker,

de kruimels brood verdwenen.