Månestråle, led meg an
eg har gått meg vill og finn´kje fram
eg treng ett tegn, som eg kan sjå
så eg finn ut henn eg ska gå
vegen den e mørk her
eg ser ingenting
ellt det eg kan kjenne e draget frå ein vind
som bles meg overende og ut i stryn
eg stende her i strømmen i elva brei og slak
grusen reiser under beina, der som eg har tak
eg forsvinner snart ut i ein strøm
og eg vi rope etter hjølp, men eg aldri tor
om eg let opp min munn vi elva drukne meg og ho
og eg kan aldri ta tebake dei ting eg ville sagt
så da held eg heller orda att med makt
Månestråle, gjeng det an
å finne ut om eg kjem fram
eg treng litt lys, så eg kjem meg på
ælvebredda fær å sjå
eg hører at dei sier at kjærlighet gjer blind
e det kanskje derfor at eg ikkje ser ein ting
kanskje ska eg la meg rive med
men fyrst så må eg veta færr å komma meg i mål
henner eg har vore, så eg ungjekk samma hol
lære litt av feilsteg eg har tatt
og eg vi rope etter hjølp, men eg veit eg aller tor
om eg let opp min munn, vi ælva drukne meg og ho
for eg kan aldri ta tebake dei ting eg ville sagt
så da held eg heller orda att med makt
for eg kan aldri ta tebake dei ting eg ville sagt
så da held eg heller orda att med makt
