Ahşap gibi kokuyor anılar
Yağmur yağıyor ve çürüyorlar.
Minik parmaklarıyla dokununca her bir tarafa dağılıyorlar.
Yıldızlardan ev yaptığım çocukluğum nerde?
Karanlıkta yalnızken hala korkuyor musun?
Kahve aroması dolu hayallerim nerde?
Hala istediğin yöne gidiyor musun?
Kibrit çöpü gibiydi tüm anılar.
Söndüğünde simsiyah ve cılızlar.
Köpükten gemiler yaptığın günler, terk edilmiş şekilde seni bekler.
Her şeyle dostluk kurduğun çocukluğun nerde?
Gökgürültüsünden de hala korkuyor musun?
Resimlerle süslediğin hayallerin nerde?
Hala istediğin yönü biliyor musun?
