ﺗﻨﻬﺎ ... ﺗﻮﯾﯽ ﺗﻮ
ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﭙﯽ ﺑﻪ ﻧﺒﺾ ﺍﯾﻦ ﺭﻫﺎیی
ﺗﻮ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻭﻓﻮﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎﯾﯽ
ﺑﺎﺯ ﺁی ﮐﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ
ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻦ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ ﮐﻪ ﺍﺑﺮ ﻏﻢ ﺑﺒﺎﺭﺩ
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﻧﺪﻧﺖ ﺭﺍﻫﯽ
نمی شوی ﭼﺮﺍ ﮔﺎﻫﯽ
ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﺸﺖ ﭘﻮﭺ شب ها
ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺣﺮﻭﻑ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺗﺎ ﻣﻦ
ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺍﺯ ﺩﻟﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺁﺷﻮﺑﻢ
ﺁﺭﺍﻣﺸﻢ ﺗﻮﯾﯽ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺳﺮ می کشم ،ﺗﻮﯾﯽ
سحر ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻓﻬﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ
آشوبم
آرامشم تویی
به هر ترانه ای سر می کشم تویی
ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻏﻢ ﺩﻭ ﺻﺪ ﺧﺰﺍﻧﻢ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﮕﻮﯾﻢ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺏ ﺍین و آن ﺑﺮﯾﺪﻡ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻋﻄﺶ ﺗﺮﺍﻧﻪ آفریدم
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﻧﺪﻧﺖ ﺭﺍﻫﯽ
ﻧﻤﯽ ﺷﻮﯼ ﭼﺮﺍ ﮔﺎﻫﯽ
ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﺸﺖ ﭘﻮﭺ شب ها
ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺣﺮﻭﻑ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺗﺎ ﻣﻦ
ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺍﺯ ﺩﻟﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺁﺷﻮﺑﻢ
ﺁﺭﺍﻣﺸﻢ ﺗﻮﯾﯽ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺳﺮ می کشم ،ﺗﻮﯾﯽ
سحر ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻓﻬﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ
ﺁﺷﻮﺑﻢ
ﺁﺭﺍﻣﺸﻢ ﺗﻮﯾﯽ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺳﺮ می کشم ،ﺗﻮﯾﯽ
ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻏﻢ ﺩﻭ ﺻﺪ ﺧﺰﺍﻧﻢ
آشوبم
سحر اضافه کن به فهم آسمانم
