De eerste keer was onvergetelijk.
Ik zat wat te drinken.
Tot ze binnen kwam.
En ze deed alsof ik lucht was ze liep me straal voorbij en ik dacht amai dat in me stamcafe.
En ik keek haar achterna.
Wat een lijf en ze ging verdorie zitten bij een goeie vriend van mij.
Ik probeerde interessant te doen maar ze zette me meteen op me plaats dat doet ze nog steeds.
Maar het is oké.
Zolang ze van me houdt.
Ze zegt moet dat nou echt die voetbal op tv de hele tijd.
Wat is daar in godsnaam zo interessant aan. Ze snapt geeneens wat buiten spel is.
Ze kijkt liever naar haar soaps.
Of romantische comedys.
Ze probeert het ook al kijk ik weleens mee. Dan is er soms die stilte.
En als ik dan vraag wat er scheelt dan scheelt er blijkbaar niks.
Er scheelt nooit niks.
Maar ik zie het in haar ogen en ik voel het in haar blik.
Maar het is oké.
Het is oké.
Zolang ze van me houdt.
Ze mag vrolijk zijn ze mag droevig zijn of geduldig zijn of bekant 1 persoon.
Ze is onhandelbaar het is raar maar waar maar ik ben gek op haar.
Dat vind ze heel gewoon. Als een femme fataal die nooit buigen zal brengt ze mij ten val en dat vind ik wel een eer.
Ben ik hopeloos irritant of boos dat ze voor me koos dat verbaast me telkens weer. Zolang ze van me houdt.
Jaja ik ben echt wel gek op haar.
Jaja we blijven eeuwig bij mekaar.
En ik ik ben ver van perfect maar het is oké. Het is oké.
Zolang ze van me houdt.
