Ik Wou, Dat Ik Maar Biljarten Kon - Cornelis Vreeswijk

Ik wou, dat ik maar biljarten kon

Dan zou ik het wel versieren

Niet, dat ik ooit een stoot verzon

Maar het liep uit de hand voordat ik begon

Dus ik laat het biljart maar vieren

Nee, laat u maar zitten, het doet me zeer

Maar ik mis de ballen elke keer

Het is om je dood te gieren

Altijd erop en nooit ernaast

En dan nog een slok van twee meter haast

Ik zie helemaal geen paters meer

Maar dertig jaar geleden

Toen vielen ze op in het verkeer

Omdat ze altijd heen en weer

Op damesfietsen reden

Men zegt, dat ze nu in burger zijn

Incognito, met het heilig schrijn

Dat hebben we niet in Zweden

Daar eten we zalm en berenvlees

En eens in de week twee dominees

Dus maak ik er maar een liedje voor

En wat zal ik nu gaan dichten

Volg ik even glad, voorspoedig spoor

En streel de smaak en strijk het oor

Van neven en van nichten

Nee, laat u maar zitten, ik zing er op los

Voor de draaier in het pijpenbos

Met z'n veel te zware plichten

Die lacht zich toch rot om politiek

Want al die kapsones maakt hem ziek

Maar als ik maar aan Linea raak

Begint er een bel te bellen

't Gebeurt wel niet zo vreselijk vaak

't Is een tamelijk moeilijke zaak

Ik kan het u niet vertellen

Nee, laat u maar zitten, dat doe ik zelf

Ik ga naar bed, het is kwart voor elf

Ik kruip onder de berenvellen

De mond van een vrouw en het hart van een kind

En dan nog, welterusten vrind