Andy - Dominika Barabas

Choć w słońcu szedł to niezbyt jasny był

Może przez trudny w życiu start

Może przez na nadgarstku sznyt

Kpina i gniew wciąż w oczach grały mu

W tych samych oczach było to

Na co brakuje w książkach słów

Szedł ciągle sam i strachu znaczył ślad

Wysoko uniesiona pięść

Zwycięstwa pogardliwy znak

Sumieniu precz gdy nożem tnie na wskroś

Człowiek się nie ogląda wstecz

Gdy owładnięty jest przez złość

Andy Andy Andy

Czy drogę swoją znasz?

Andy Andy Andy

Gdzie ludzka twoja twarz?

Andy Andy Andy

To życie jedno masz

Trochę szkoda będzie gdy

Przeoczysz ten niepowtarzalny czas

Stało się to gdy gdzieś tam pluł na bruk

Nagle uchwycił kątem rzęs żebraka niedaleko stóp

Wezbrała złość na siebie i na świat

Zapragnął, aby człowiek ten na jego oczach martwy padł

Co stało się? Dziś nie odgadnie nikt

Lecz przez człowieka gniewny krok

Serce przestało w drugim bić

Pierwszy zza krat ociera cicho łzy

Drugiego niesie polny wiatr

Życia nie zwróci mu już nic

Andy Andy Andy

Czy drogę swoją znasz?

Andy Andy Andy

Gdzie ludzka twoja twarz?

Andy Andy Andy

To życie jedno masz

Trochę szkoda będzie gdy

Przeoczysz ten niepowtarzalny czas

Andy Andy Andy

Czy drogę swoją znasz?

Andy Andy Andy

Czy drogę swoją znasz?

Andy Andy Andy

Gdzie ludzka twoja twarz?

Andy Andy Andy

To życie jedno masz

Trochę szkoda będzie gdy

Przeoczysz ten niepowtarzalny czas

Andy Andy Andy

Czy drogę swoją znasz?

Andy

Gdzie ludzka twoja twarz?

Andy Andy Andy

To życie jedno masz

Trochę szkoda będzie gdy

Przeoczysz ten niepowtarzalny czas