Πήρα το αυτοκίνητο μες στη μαύρη νύχτα
Δε σου είπα τίποτα, δε σου πήρα τίποτα, ούτε καληνύχτα
Έφυγα μονάχη μου, κανείς δε με κρατούσε
Στο πρόσωπο μια βίδα, τα δάκρυα συγκρατούσε
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ' τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Το ξέρω σ' αγαπώ, το ξέρω σε έχω χάσει
Στην έξοδο 7 το τέλος μας πετάς
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ' τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Μακάρι να χαθώ, μακάρι να επιζήσω
Στην έξοδο 8 τρέχω να σωθώ
Ήμουν τόσο μόνη μου μες στην αγκαλιά σου
Που όσο εσύ κοιμόσουνα πήρα την απόφαση κι έφυγα μακριά σου
Είναι το καλύτερο που πια μπορώ να κάνω
Λίγη αξιοπρέπεια, λίγο από το τίποτα σε άλλο λάθος φτάνω
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ' τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Μακάρι να χαθώ, μακάρι να μη ζήσω
Στην έξοδο 9 τα όνειρα μπουνιά
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ' τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Το ξέρω σ' αγαπώ, το ξέρω σ' έχω χάσει
Στην έξοδο 16 με έχεις πια ξεχάσει
Στην Αττική οδό φοράω νυχτικό
ίσως και να είναι όνειρο και πίσω να βρεθώ
