De gouden zon scheen op de rode aarde, de hele wereld feestte, jij had pech.
Dat Afrika je zwarte lichaam baarde, je werd als muis geboren, jij moest weg.
De rode aarde is van bloed doordrenkt, het goud zal in verkeerde tanden staan,
er was een sprookje van een land dat wenkt met vrijheid en kansen, jij moest gaan.
De brute zon verschroeide de woestijn, je geld werd ingenomen door een snor,
Die snauwde dat je heel erg stil moest zijn, een vriend viel van de laadbak, jij moest door.
...
De gouden zon scheen op het rode bloed, dat lekte onder de container door,
dat jij nog ademde dat was nog goed, je had geen vrienden meer, maar jij moest door.
De zon scheen op insignes van elities, bezopen ogen waren rood doorlopen
Je klampte aan je dromen en ambities, je mocht nu niet verliezen, jij moest hopen
De felle zon verzengde ieder streven, de rode rubberboot was veel te klein
Ze hadden geen benzine meegegeven, nu mocht je niet meer sterven, jij moest zijn
Je hebt de status van een muis verworpen, je bent nu duizend levens ver van huis
Na duizend keer bijna te zijn gestorven, je bent nu nog verder van een thuis dan thuis
Wat moeten we met jou? Wat moeten we met jou?
Besta gewoon maar niet
Welkom, op Lampedusa, arme vriend
Hier in het westen, een vreemd hotel met prikkeldraad om gras
Waar elke gast veel, veel beter had verdiend
En heel veel beter, nooit gekomen was
Nu word je hier als een probleem benoemd, we lieten je creperen als we konden
Je word door ons gelukszoeker genoemd, maar het geluk heb jij nog niet gevonden
Wat moeten we met jou?
Besta gewoon maar niet, oh nee
Ons huis is niet van jou, besef je dat dan niet, oh nee
Lampedusa
Lampedusa
Lampedusa
