Όσα δε φέρν' η θάλασσα
τα φέρνει ένας καημός
από αγάπη προδομένη
Τόσο πολύ σ' αγάπησα
που παίρνει ο ποταμός
το γέλιο μου, τα νιάτα μου,
τη ζωή που μου απομένει.
Το πιο μαύρο φεγγάρι
θα 'ρθει για να με πάρει
γιατί, πια, ράγισα,
ναυάγησα,
με δάκρυ μια ζωή σφράγισα.
Όσα δε φέρνει ο άνεμος
τα φέρνει ένα φιλί
σ' ένα στόμα που 'ναι ξένο.
Τι να σου κάνει ο άνθρωπος
που αγάπησε πολύ;
Κάθε στιγμή θα καίγεται
με κορμί παρατημένο
