Eg kjem ifrå myrar og fjellet,
ifrå dal og bratte bryn.
Eg rykte upp mine røter,
no går eg rundt inni by'n.
Og alle hus og blokkar
dei era like og grå.
Og asfaltjungelen trong og tom
må eg aleine gå.
Og ingen sender eit venleg nikk,
og ingen bed meg inn.
For byfolk æra so hastig,
dei ha eit uroleg sinn.
Eg treng eit råd om å leva,
hvis du kan læra meg døy.
For midt i flokken eg einsam står
som på ei aude øy.
Ein by kan glima, ein by har makt,
det er neonlys og prakt.
Men sjela kan eg 'kji finne,
eg går her stadig på jakt.
Ein klagesang den er ofte lang,
den her blir heller litt kort.
Eg blæs med vinden som visna lauv,
mi årstid kverv snart bort.
