I djupaste høl'n, der mørket rår,
der æ'ræ den store, lure fisken står.
Og midt i straumen baka stein i å'n,
der står den abselutt støsste, du kan 'kji nå'n.
For han ha lært seg te, veit å passe seg. Han fær stå i fred.
Dæ'æ ein gamal sleipfisk med meining og klare mål.
Dæ'æ ein kald fisk som stola på seg sjål.
Dei fleste 'rei fålgji ei bjellekjyr
Hvis are gå fysst, bi'ræ mindre styr.
Då slepp du tenkji og passe på,
bjella fortel kor du no må gå.
So kan du rangle med der dei are gå te, og la 'ræ skje.
Går det gale æ'ræ ingen som ser på deg.
Ha'ru lagt merkji te kor storfisken står?
Ell fålgji 'ru ette der som bjellekjyre går?
Det æ 'kji so lett å gjera eit valg
når alt æ på salg.
Ha'ru lagt merkji te kor storfisken står?
So blind og so lydig. So vrang og sær.
Eg lura på kor denna lykka er.
Ska tru ho ligg i ein vegakant,
der alle rangle forbi iblandt?
Kan hende i ein foss, baka mørkaste stein, so glatt og rein?
Eg har mange gode spørsmål, men ingen svar.
Stå der aleine ell gå i flokk det kan vera eit vanskeleg valg.
Det ringla og syng i mange bjellu.
Men tenk på ein skuggji langt unde hella
når du høyre lokkesangen frå bjella.
