Eg vakna i ei himmelseng i Sem
te kyss og klapp og klem,
men pokkern veit med kem.
Ho strauk over håret mitt og sa:
Me to kunn få're bra.
Det va jaggu det ho sa.
Kem trudde ho eg va?
Men uppi hektaglaset der sat det ein figur.
Liten kar i Robin Hood mundur.
Han fikla med ein bågji, og sikta på uss to,
og inni skjegget leika're eit smil.
Han råkte med ei pil.
Snart trudde eg på alt ho sa,
tok der eg skull ta,
gjorde som ho ba.
Eg mana nøkken fram frå tronge kår,
men ute va're vår,
ho kviska i mitt hår:
Du hausta slik du sår.
Dæ'æ lett gjort, slik kan det gå.
Eg har kjæring og fire små.
Dæ'æ fort få familiebil,
når du bi råka tå ei pil!
