Liten stugu og liten bygd
Alle kjenne alle andre.
Ingen lika å gå på trygd.
Alt æ vanskeleg å forandre.
Her bi 'ræ kviska lågt om peng og hor.
Her æ 'ræ åfto tungt for ei einsleg mor.
So fullt tå folk og so høge hus.
So mange fjes, men ingen kjende.
Mange gjøyme seg burt i rus,
trengji peng og la seg skjende.
Her bi'ræ kviska lågt om peng og hor.
Her æ'ræ åfto tungt for ei einsleg mor.
Ein stakkarskrok han æ god og ha for meg og deg.
Han kunn me sladre og slarve om so mykji det bær te.
Og då gløyme me eigne feil, stå der stolt og stor,
og kviske fornøygde om peng og hor.
Staute kara på talarstol
prate rundt og kritisere.
Dømme stakkara ned og nord,
stramme inn og kalkulere.
Då bi'ræ prata strengt om peng og hor.
Då æ're åfto tungt for ei einsleg mor
