Så stille kan det verta i eit hjerta
Så stille kan det altså slå
Så stille kan det verta i eit hjerta
Så roleg kan det gå
Og morgonen kjem tilbake
Åpen og i ro
Befrir meg frå panikken
Og den faste, triste klo
Og nettene dei er milde
Fulle av fred
Og søvnen utan mareritt
Der eg alltid skulle ned
Og stemma mi kan tala heilt vanleg utan brest
Kan tåla vera med til begravelse og fest
For eg er tom for tårer
Ferdig med forakt
Ferdig med å gøyma meg
Så får det berre vera at fienden fekk rett,
Dei kjølege og kloke, som sa at det var lett
Men la dei vera kloke
Eg vil vera grøn
Og kasta meg i livet
Men kvila i mi bøn
Så stille kan det verta i eit hjerta
Så stille kan det altså slå
Så stille kan det verta i eit hjerta
Så roleg kan det gå
