Det fins ein lengt som reiser seg
Når snøen langsamt fell
Som mørker over sti og veg
I slik en kold og frosen vinterkveld
Som kvite ark ligg verda tyst
Og ventar på ei hand
Som skriv dei orda me har myst
På vegjen dit der sorga driv i land
Kan hende fann du ikkje alt
Av det du ville ha
Kan hende skulle eg fortalt
Det som eg aldri, aldri, aldri sa
Høyr snøen fell som andedrag
Og kviskrar så eg finn
Ei linning mellom natt og dag
Der morgonljoset renn og trengjer inn
Kan hende fann du ikkje alt
Av det du ville ha
Kan hende skulle eg fortalt
Det som eg aldri, aldri, aldri sa
Kan hende fann du ikkje alt
Av det du ville ha
Kan hende skulle eg fortalt
Det som eg aldri, aldri, aldri sa
Det som eg aldri, aldri, aldri sa
