W knajpie Wiktoria"
Dziś euforia:
Gra mandolina i waltornia,
Na bal się pcha za falą fala
Już pełna sala,
Gdzie gala trwa.
Tłoczą się pary
Na kuluary;
Odwiętne kiecki, marynary,
Krążą kelnerzy i kelnerki -
Każdy se w nerki
Kropelkę da.
Gołda - nie woda -
Pogody doda.
Ten się z tym stuknie, piątkę poda,
Wre na parkietach i dywanach -
By trwać do rana -
Wymiana zdań!
Lech zapowiada
Jak zgnoi gada,
Co ciągle winię mu podkłada -
Aż się od słów tych męskiej siły
Liczka spłoniły
U miłych pań!
Waldi Gaduła
Smętnie się tuła,
Bo wiara mu fasadę skuła -
Wykluwa się z kielichem klecha
- Masz Waldek pecha -
Pociecha fest!
A Tadzio Piorun
- Człowiek honoru -
Trzyma się z dala od kiziorów;
Tadzio mylowe ma, jak brzytew
I w wiecie przy tem
Obytem jest.
Więc Piękny Olo
Wysila polot:
Czy mieszać harę z kokakolą?
Znaczy - czy szukać sztamy z Tadziem,
Czy w starym składzie
W napadzie grać?
Kudłaty Józek
Git ciągnie wózek:
W niejeden zakręt trafił z luzem,
Jak zagra z Lechem w lewe karty
To na bok żarty -
Uparta brać!
Ten już przypruty,
Tamten opluty,
Temu się przepalają druty -
Ów pyta damę głosem grząskim
Czy masz podwiązki?"
- Niewąski bal!
A Miecio Żużel
Pieczenie w rurze
Gasi, jak strażak na dyżurze -
Niewdzięczna jego rola krecia:
Kto wkurzył Mięcia -
Odleciał w dal.
Jedni pękają,
A drudzy zgrają
Na los stawiają to, co mają -
Liczy się tylko dola własna
I przyszłoć jasna -
Stać nas na gest!
W knajpie "Wiktoria"
Trwa euforia -
Oto wykuwa się historia!
Każdy w niej robi za figurę
Kto zna kulturę
Ten górą jest!
