Προσπαθώ να σου δώσω παραπάνω απ' όσα ζήτησες, αλήθεια
Κι ας μην τα 'χω καταφέρει
Γι' αυτό καταλαβαίνω πως μπορεί να μη μ' εκτίμησες τόσες φορές που σου έσφιγγα το χέρι
Δεν πειράζει, δεν ξεχρεώνεται η αγάπη
Ετσι κι αλλιώς, δεν την απέκτησα ποτέ
Μονάχα μην καυχιέσαι οτί έκανες και κάτι
Μη μου μιλάς, είναι αργά πια αδερφέ
Με συγχωρείτε, έχω ανάγκη να μιλήσω
Τα κρατούσα τόσο μέσα μου, μη σε στεναχωρήσω
Είναι δύσκολο το ξέρεις, να κρατάς μυστικά
Να υποκρίνεται συνέχεια πως αντέχει η καρδιά,
Δεν είναι έτσι, δεν είμαστε απ' ατσάλι
Κι αν κάποιος το ισχυρίζεται, ψέματα λέει πάλι
Τόσα χρόνια ψάχνω άλλοθι για πράξεις που δεν έκανα
ίσως δείλιαζα, δεν έπαιζα καν, και όμως έχανα
Λες πως μ'αγάπησες, μα δεν πιστεύω λέξη
Αγάπη είναι ο πόνος που δεν έχουμε επιλέξει
Είναι δύσκολα γαμώτο, απ' τη μια το περιβάλλον,
Απ'την άλλη είμαι μικρός για προβλήματα μεγάλων
Ξέρω το παράπονό μου δεν έχει πέραση
Σε 'μαθαν να ζητάς μονάχα καλοπέραση από 'μενα
Γι'αυτό και τώρα κάνεις πίσω, μισό λεπτό να σου εξηγήσω
Δε ζητάω συμπόνια, ξέρω πως τσιγκουνεύεσαι
Ξέρω πως όταν χαίρομαι εσύ κρυφά δε χαίρεσαι
Δε θέλω αγάπη, δεν τη στερήθηκα ποτέ μου
Γι' αυτό και δε σ' τη ζήτησα πολυάσχολε άνθρωπέ μου
Προσπαθώ να σου δώσω παραπάνω απ' όσα ζήτησες, αλήθεια
Κι ας μην τα 'χω καταφέρει
Γι' αυτό καταλαβαίνω πως μπορεί να μη μ' εκτίμησες τόσες φορές που σου έσφιγγα το χέρι
Δεν πειράζει, δεν ξεχρεώνεται η αγάπη
Ετσι κι αλλιώς, δεν την απέκτησα ποτέ
Μονάχα μην καυχιέσαι οτί έκανες και κάτι
Μη μου μιλάς, είναι αργά πια αδερφέ
Τα τσιμέντα κοιμούνται μέσα σ' ανθρώπινους τοίχους
Κι εγω προσπαθώ να σε αγγίξω με στίχους
Σου μιλάω, μη μου γυρνάς την πλάτη
Μήπως είναι η αγάπη, η μεγαλύτερη απάτη
Τι ζητάς. Τα όνειρά μας σκορπάς
Δε σ' αντέχω να μιλάς και να λες πως πονάς
Κοίτα γύρω σου, όλα αλλάζουνε γρήγορα
Και πάνω στη βιασύνη σου τα όνειρα ανεκπλήρωτα έχουν μείνει
Ποιος να έχει την ευθύνη, τη ζωή μου όταν ντύνω, πάντα κάποιος μου τη γδύνει
Πόσο μου 'χει απομείνει να ονειρεύομαι αλήθεια
Ως πότε θ' αγαπάς μονάχα από συνήθεια και συμφέρον
Φοβάμαι πια το μέλλον, έχω πάψει να πιστεύω στα χάδια των αγγέλων
Ονειρεύομαι κρυφά κι η γαμημένη η μοναξιά, που πάντα επιζητά να μου δαμάζει την καρδιά
Και τώρα χαμογέλα, το απαιτούν οι περιστάσεις
Δεν υπάρχεο τίμημα, αρκεί να μη διστάσεις
Συγνώμη, ειχα αναγκη να μιλήσω, τα κρατούσα τόσο μέσα μου, μη σε στεναχωρήσω
Προσπαθώ να σου δώσω παραπάνω απ' όσα ζήτησες, αλήθεια
Κι ας μην τα 'χω καταφέρει
Γι' αυτό καταλαβαίνω πως μπορεί να μη μ' εκτίμησες τόσες φορές που σου έσφιγγα το χέρι
Δεν πειράζει, δεν ξεχρεώνεται η αγάπη
Ετσι κι αλλιώς, δεν την απέκτησα ποτέ
Μονάχα μην καυχιέσαι οτί έκανες και κάτι
Μη μου μιλάς, είναι αργά πια αδερφέ
