Azorek mieszkał w budzie, to jego domek
Chowa dwie kości w niej i chleba parę kromek
Od wiatru i ulewy buda go chroni
Lecz ostatecznie ten dobrobyt nie trwał wiecznie
Przyszły złe psy nad ranem, budę walnęły taranem
Azora przepędziły, by tą budą rządzić razem
Azor skargę wniósł do sądu
Nic to nie zmienia, nie miał nic do powiedzenia.
W spółdzielni mówią, że Azorek nie może
Że to się czeka się
A w banku mówią, iż się nie załatwi dziś
Że to się nie da się
Każdy Azorek powinen swoją budę mieć
Swój mały domek, gdzie może robić to, co chce
Gdzie może szczekać, miauczeć, leżeć, ganiać, mlaskać, albo nie
Tę swoją budę, ten własny domek
Ucho klapło, nie ma budy
Pysk się moczy w misce wódy
Trzeba żebrać o jedzenie
Bo bez budy trudno jest o zatrudnienie!
Rodzina mówie, że Azorek stoczył się
Sam sobie winien jest
A kumple mówią, iż to nie ich problem jest
Było się nie dać się
Każdy Azorek powinien swoją budę mieć
Swój mały domek, gdzie może robić to, co chce
Gdzie może szczekać, miauczeć, leżeć, ganiać, mlaskać, albo nie
Tę swoją budę, ten własny domek
Każdy Azorek (powinien swoją budę mieć)
Swój mały domek (gdzie może robić to, co chce)
Każdy Azorek (powinien swoją budę mieć)
Tę swoją budę, ten własny domek
