شبه سرده همه جا رو یخ پوشونده
همه پرنده ها رو باده سرد از اینجا رونده
امشب تو کوچه جا پای آدما نیست
توی این سکوت وحشت نفسی تو کوچه ها نیست
ابرا سیاه و قرمز رو ستاره ها نشستن
با کبودیه دلاشون روی نور ماهو بستن
اینجا چه تاریکه
رفتن درده اونکه
عاشقه برمیگرده
سکوت شرح مرگه
زندگی سخت و صد رنگه
ریشه ها زیر زمینن لونه ها روی درختن
جای پاها زیر برفه آدما تشنه ی حرفن
من از اتاق تاریک رو به آسمون میشینم
میدونم اگه بباره خورشیدو فردا میبینم
تا فردا چیزی نمونده سر نوشتمون روشنه
همیشه بعد از فصل سرد ماه
دوباره بهاره
شکوفه میباره
