Breekbaar Lief - Kommil Foo

ik was de man die nooit zou smeken

laat staan kruipen over de grond

zielig jankend

huilend als een hond

ik had nooit geleerd te breken

met mijn ogen vol van spijt

ik stond kaarsrecht

ik ging blind rechtdoor

overal, altijd

het was een koude dag in mei

toen je me zei dat het voorbij was

en ik die je dan ijskoud en botweg de deur wees

hard als glas

m'n teder

m'n prachtig

m'n enig

m'n droef

m'n doe zacht asjeblief

m'n verloren

breekbaar lief

hier staat de man die nooit zou smeken

maar dat is lang vervlogen tijd

want kijk nu de man zijn ogen

vol van spijt

hij kan nu breken als geen één

zijn bed is het stof op de grond

en hij kan het als de beste

janken als een hond

m'n teder

m'n prachtig

m'n enig

m'n droef

m'n doe zacht asjeblief

m'n verloren

breekbaar lief

en ik denk dat ik weet

hoe het komt dat het lijk

of de maan nacht na nacht bleeker schijnt

en ik denk dat ik weet

hoe het komt dat het lijk

of de maan nacht na nacht bleeker schijnt

en ik denk dat ik weet

hoe het komt dat het lijk

of de maan nacht na nacht bleeker schijnt

en ik denk dat ik weet

hoe het komt dat het lijk

of de maan nacht na nacht bleeker schijnt

en ik denk dat ik weet

hoe het komt dat het lijk

of de maan nacht na nacht bleeker schijnt

en ik denk dat ik weet

hoe het komt dat het lijk

of de maan nacht na nacht bleeker schijnt