Ik Hou Niet Meer Van Mij - Kommil Foo

man ik schrok ik werd op slag lijkbleek

toen ik net eens in de spiegel keek

van wat ik zag werd ik triest

ik werd echt niet blij

ik las nl. in mijn eigen ogen, mijn eigen bloed-eerlijke ogen

het vreselijke nieuws:

ik hou niet meer van mij

je kan zeggen ach man geen paniek

zo'n toestand is klassiek

elke liefde kent zijn dip

't is voor je 't weet voorbij

maar dit was anders, dit was erg meneer

mijn eigen ogen liegen niet

ik blijf er bij

ik hou niet meer van mij

vroeger was de liefde groot!

ik was de beste, de mooiste,

ik hield van mij

ik kon me geen beter ik wensen

ik kwam graag met mezelf onder de mensen

ik kon zo hartstochtelijk trots zijn op mij

maar als ik tegenwoordig voor de spiegel sta

is het een zombie die ik gadesla

een vent zonder kloten, kil en koel

en wat ik ook doe, hoe vriendelijk ik ook kijk

in de spiegel woont zonder meer een lelijke ongeïnteresseerde smoel

man ik had het moeilijk… ik was leeg... ik was op

ik zat op een dag met een pistool tegen mijn kop

maar ik dacht net op tijd kom wees een man

voor de liefde moet je vechten

als een kerel, een vent, een echte

dus ik ben beginnen denken en ik had binnen de kortste keren een geweldig plan

ik dacht ik ga undercover, anoniem

ik ga mezelf verrassen, het plan is subliem

ik koop een hoed, een snor, een valse stoppelbaard

ik ga vermomd als eastwood clint

eens kijken wat ik daar van vind

misschien vind ik mezelf dan weer wél de moeite waard

maar jonge jonge mijn plan hield echt geen steek

want toen ik als clint eastwood in de spiegel keek

schrok ik me rot, ik schrok me wezenloos lam

ik hoorde mezelf roepen wie the fuck ben jij

smerige schurk ga onmiddellijk opzij

of ik jaag een kogel door je hersenpan

wie denk je wel dat je bent riep ik

pakte mijn pistool, voor mijn ogen werd het rood

ik riep nog ho ho dit is een grap een misverstand

maar het was te laat

ik schoot mij zonder pardon mors- en morsdood

en net voor ik de geest gaf dacht ik nog: god die gast heeft toch kloten aan mijn lijf

en ik wist plots met de liefde voor mij geen blijf

ik ben gestorven in het reine met mezelf, exact zoals sterven eigenlijk moet

en zo kwam alles ondanks alles op het einde toch weer goed