Dla Rymu: IV. Ida blekitne... - Krzysztof Krawczyk

Idą błękitne, ciche, zamyślone

przez sfer milczące skrysztalone tonie,

lotne jak blaski, powiewne jak wonie,

idą błękitne, ciche, zamyślone -

idą błękitne, ciche, zamyślone,

gdy śnieg w miesięcznym seledynie płonie

i góry błyszczą w szafirów oponie,

idą błękitne, ciche, zamyślone...

idą błękitne, ciche, zamyślone,

jak przez wikliny ponadbrzeżne wiotkie

światła słoneczne z wody, jasne, słodkie,

jak z dali fletów dwa dźwięki pastusze:

ku sobie nasze rozkochane dusze

idą błękitne, ciche, zamyślone.