Öfkeni kalbine bastır
Kökleri ağacın esastır (kantarı kitabın esastır)
Kavganı kaderini kap gel
Usandım.
Salladın şamarı şafakta
Katibin kalemi kafeste
Çatladı damarım şaştı
Utandım.
Sen yellerin önünde duruyorken
O kalbin merhamet bilmiyor
Kardeşlik sokaklarda uluyorken
Şaşırdın mı yasak ne ayol?
Şaşırdın mı yasak ne ayol?
Yansam elinden
Uyansam zehirde
Özler satılmaz
Güneş var ilerde
"Apoletlerini yırt, kavminden kaç!
Durma, çık evlerden
Metal kulelerinden, bodrum katlardan, kubbeli sığınaklarından, tel örgülü kışlalarından çık.
Kır beyaz camı, duy ağacın şarkısını, gör altını dağın, var ardına.
Emir ver hemen; kaldırın bütün taşları yollardan
Dünya hemzemin olsun.
Sök kalbini, yedisinde dola çarkın kollarına
Sonra bağırsınlar etrafında; sola çark!
Oysa yok, yok hiçbir şey artık orda
Oysa ruhun meftun
Oysa uçmaya yanmıştı kanatların
Oysa talibiz, mecburuz bu alemin sırrına!
Üstat! Biz çiçek yetiştiriyoruz ağzımızda.
Açalım da gör! Açalım da gör!"
