Więc to nie tak jak było w książkach
Więc to nie tak jak na polanie
Kwiaty w zielonej porcelanie
We włosy wpięta dumnie wstążka
Jak ważka gdy nad oceanem
Lat naszych młodych się uniosła
Więc to nie tak jak było w książkach
Więc to nie tak jak na polanie
Ten, kto wymyslił wiarę i dynamit
Czy widzi czemu dziś służą?
Ten, który chmury rozwieszał nad nami
Na jaką liczy dziś burzę?
Ten, kto ucieka do najdalszej ciszy
By bicie serca usłyszeć
Czy słyszy krzyku porzucone słowa?
Czy własny sen kołysze?
Więc to nie tak jak było w książkach
Więc to nie tak jak na polanie
Kwiaty w zielonej porcelanie
We włosy wpięta dumnie wstążka
Jak ważka gdy nad oceanem
Lat naszych młodych się uniosła
Więc to nie tak jak było w książkach
Więc to nie tak jak na polanie
