Ανοιγω το στομα μου
καιαναγαλιαζει το πελαγος
και παιρνει τα λογια μου
στις σκοτεινες του τις σπηλιες
και στις φωκιες τις μικρες τα ψιθυριζει
τις νυχτες που κλαιν τις νυχτες που κλαιν
των ανθρωπων τα βα τα βασανα
των ανθρωπων τα βα τα βασανα
χαραζω τις φλεβες μου
και κοκκινιζουν τα ονειρα
και τσερκουλα γινονται στις γειτονιες των παιδιων
και σεντονια στις κοπελες που αγρυπνουνε
κρυφα για να πουν κρυφα για να πουν
των ερωτων τα θα τα θαυματα
των ερωτων τα θα τα θαυματα
