No meu deserto de água
Não havia luz para te olhar
Tive que roubar a lua
Para te poder iluminar
Quando iluminei o teu rosto
Fez-se dia no meu corpo
Enquanto eu te iluminava
Minha alma nascia de novo
São as pequenas verdades
As que guiam o meu caminho
Verdades brancas
Como a manhã
Que abre a janela do nosso destino
Como o teu olhar
Quando tu me olhas
Como a tua lembrança
Depois de partires
É verdade que a sombra do ar me queima
E é verdade que sem ti eu morro de pena
Misteriosa era a tua boca
Misterioso o meu lamento
Mas não se o nosso amor de primavera
Foi mentira ou uma paixão verdadeira
Quando a solidão regresse
Cega de amor irei até à morte
As verdades só existem pelos recantos da mente
Essa pequenas verdades que giram o meu caminho
W mojej wodnej pustyni
Nie ma światła, aby Cię zobaczyć
Musiałam ukraść księżyc
Aby móc Ciebie oświetlić
Kiedy oświetliłam Twoją twarz
W moim ciele nastał dzień
Podczas oświetlania Twojej osoby
Moja dusza narodziła się na nowo
To są małe prawdy,
Które wskazują moją drogę
Białe prawdy
Jak ranek,
Który otwiera okna naszego przeznaczenia
Jak Twoje spojrzenie
Kiedy na mnie patrzysz
Jak wspomnienie o Tobie
Kiedy odchodzisz
Prawdą jest, że spala mnie cień powietrza
I prawdą jest, że bez Ciebie umieram z cierpienia
Twoje usta były tajemnicze
Mój płacz tajemniczy
Ale skąd nam wiedzieć, czy nasza wiosenna miłość
Była kłamstwem czy prawdziwą pasją
Kiedy powróci samotność
Zaślepiona miłością pójdę aż do śmierci
Prawdy istnieją tylko w zakątkach umysłu
Te małe prawdy, które wskazują mi drogę
