Tango na głos, orkiestrę i jeszcze jeden głos - Maryla Rodowicz

By³o ciemno, wiêc niewiele co widzia³am

I pamiêtam te¿ niewiele

By³o ciemno, wiem, ¿e z pochylon¹ g³ow¹ sta³am

tak jak stoi siê w Koœciele

A wiêc sta³am, nie widzia³am, by³o ciemno, lecz s³yszy³am

Wci¹¿... ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os...

PodejdŸ bli¿ej, wiêc podesz³am

Jak skruszony obywatel do przedstawiciela w³adzy

PodejdŸ bli¿ej, ju¿ wiedzia³am,

¯e ucieczka b³yskawiczna tu niczemu nie zaradzi

Wiêc podesz³am, pos³ucha³am, by³o ciemno, lecz s³ysza³am

Wci¹¿... ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os...

To nie wróg by³, bo g³os cichy i subtelny

Ale polski i nieskazitelny

To nie wróg by³, ten by zaraz mnie zapyta³

Czy mój œwiatapogl¹d celny

Wiêc to nie by³ wróg na pewno, bo nad g³ow¹, tu¿ nade mn¹

Us³ysza³am... ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os...

Ty to masz szczêœcie

¯e w tym momencie

¯yæ ci przysz³o

W kraju nad Wis³¹

Ty to masz szczêœcie

Twój kraj szczêœliwy

Piêkny, prawdziwy

Ludzie uczynni

W sercach niewinni

Twój kraj szczêœliwy

By³o ciemno, wiêc nie mog³am stwierdziæ

Komu pomyli³y siê stulecia

By³o ciemno, mo¿e to Mickiewicz jaki

Bo tak zgrabnie romantyczn¹ wiarê krzesa³

Trochê niezorientowany, bo w tym kraju tak kochanym

Dawno nie by³ ju¿ widziany

Mo¿e Norwid, bo coœ plót³,

¯e ³za gdzie znad planety spada i groby przecieka

Ale sk¹dby, sk¹dby wiedzia³,

¯e na jego s³owa ktoœ tu jeszcze mo¿e czekaæ?

Teraz w modzie nie Norwidy filozofio-okryjbidy

Wiêc czyj... ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os...

By³o ciemno, sama nie wiem,

Jak do domu wprost dosz³am i do siebie

By³o ciemno, a ja czu³am siê jak w niebie

I dlaczego nie wiem, nie wiem.

Z pochylon¹ g³ow¹ sta³am, wierzcie, ja nie zwariowa³am,

Lecz jak dziecko powatarza³am na g³os, na g³os, na g³os...

Ja to mam szczêœcie

¯e w tym momencie

¯yæ mi przysz³o

W kraju nad Wis³¹

Ja to mam szczêœcie

Mój kraj szczêœliwy

Piêkny, prawdziwy

Ludzie uczynni

W sercach niewinni

Mój kraj szczêœliwy