Het is tien uur zondagochtend en ik zit er weer.
Mijn hart en mijn ogen zijn beiden half open.
Ik dacht ik word vrij als ik mij bekeer,
maar ik heb mijn agenda nooit zo snel vol zien lopen.
Na de Votum en Groet let ik heel goed op,
dan deelt iemand mee wat we organiseren.
Een cursus of tien geeft u zich snel op?
En nog een vergadering om te noteren,
wanneer is de cursus agenda beheren?
Wie eeuwig wil leven, wordt chronisch moe.
Je komt bijna niet meer aan Jezus toe.
Voor iemand die vrij is, best veel te doen.
Je komt bijna niet meer aan Jezus toe.
Het is acht uur woensdagavond en ik ben er weer.
Een kringavond die ik niet voor kon bereiden.
En zo gaat het eigenlijk elke keer,
heel lang bidden terwijl ik graag voetbal wil kijken.
Als ik wil dan heb ik elke avond wat,
een christen komt pas in de hemel op adem.
Nog een jaar zo geloven en ik ga plat.
Wie sterft van de bidstonden leeft uit genade.
Mijn sociale leven lijdt blijvende schade.
Wie eeuwig wil leven, wordt chronisch moe.
Je komt bijna niet meer aan Jezus toe.
Voor iemand die vrij is, best veel te doen.
Je komt bijna niet meer aan Jezus toe.
Laat sprak ik een broeder die tegen me zei:
'Straks in de hemel zijn wij weer één kerk.'
Ik dacht: 'Ja, wie zet daar de stoelen dan klaar?
Dat lijkt me een eeuwigheid werk!
Een eeuwigheid werk!'
Wie eeuwig wil leven, wordt chronisch moe.
Je komt bijna niet meer aan Jezus toe.
Voor iemand die vrij is, best veel te doen.
Je komt bijna niet meer aan Jezus toe.
God kunt U wel zien wat ik voor U doe?
Uw genade is mij blijkbaar niet genoeg.
Ooit komt U weer terug, maar liefst niet te vroeg.
Of toch, kom snel terug, want ik ben zo moe.
