Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες,
κρατάω μαχαίρι,
έχω στα στήθια μου τους στίχους του Σεφέρη,
έχω του Γκάτσου την Αμοργό,
έχω τον Κάλβο, τον Σολωμό.
Δε σε φοβάμαι.
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες,
φύγε Μελίνα,
έχω έναν ήλιο φυλαχτό απ' τη Βεργίνα,
έχω τον Όλυμπο, τον Υμμητό,
το Παλαμίδι, την κύρα της Ρω.
Δε σε φοβάμαι.
Δε σε φοβάμαι,
δε σε φοβάμαι,
με την Ελλάδα εγώ ξυπνάω
και κοιμάμαι.
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες,
φύγε σου λέω,
έχω μια θάλασσα αγάπες στο Αιγαίο,
έχω στην Κτήτη ένα Θεό,
ένα ακρωτήρι κι ένα σταυρό.
Δε σε φοβάμαι.
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες,
φύγε απ' τη μέση,
έχω ένα δέντρο στην Επίδαυρο φυτέψει,
έχω μια ορχήστρα κι ένα βωμό,
έχω το λόγο μου τον τραγικο.
Δε σε φοβάμαι.
