Dün gece yaralı küçük bi kız bulunmuş
Etrafına sarı kurdeleler sarılmış
Son bi kez süslemek istemiş onu büyükler
Yine yasaklarıyla
Yaklaşıp yakından bakınca gördüm
Yatan benim küçüklüğüm ve ben büyüdüm
Mevsimlik elbisemle cenaze alayını izlerken
Geçtim meyveli ağaçlarla mis kokan bahçelerden
Bir çiçek kopardım son kez ona baktım
Çiçeğimi taktım göğsüme
Kimse yeni yara açamaz artık
Çok canım yandı acımaz artık...
Bugün düşerse yarın kalkar
Bu kız kendine acımaz artık
Ardımdan konuşulurken
Fısıltılar duydum tesadüfen
Sordum tanır mıydızı bu yatan kızı
Henüz nefes alırken
Mutluluk başka kalplerde saklı sanırdık
Hep yarımdık, yanıldık
Kimse yeni yara açamaz artık
Çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar
Bu kız kendine acımaz artık
Kimse yeni yara açamaz artık
Çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar
Bu kız kendine acımaz artık
Bir yol yürüdüm evimizden
Yol büyüktü hepimizden
Ölümden, ikimizden
Ve zavallı sevgimizden...
Dün gece ufacık bi çiçek solmuş
Bugün yeniden güneş doğmuş
Bak burada küçük bi kız ölmüş
Ruhu büyüyüp kadın olmuş
Kimse yeni yara açamaz artık
Çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar
Bu kız kendine acımaz artık
Kimse yeni yara açamaz artık
Çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar
Bu kız kendine acımaz artık...
