ทุกวัน ที่เธอคอยดูแลและห่วงใยฉัน
ภาพที่เห็นจนชิน ก็คือคำว่ารักและห่วงหา
ยามที่แพ้ ฉันมีเธอคอยปลอบ
ยามที่ล้าเธอช่วยให้ฉันบรรเทา
ไม่เคยเหงาไม่เคยอ้างว้าง
ไม่ว่าทุกข์รึทรมาน
แต่เธอก็ไม่เคยจากกันไปไหน
แต่ตัวฉันนั้นเหลือเวลาเท่าไร
เวลาจะเหลืออีกซักเท่าไหร่
จะกลับไปและจะทำให้เขาได้รู้
ว่าในตอนนี้เพิ่งเจอกับความจริงแท้
เพิ่งรู้ว่าใครที่เขาคอย จะแคร์
ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป
ฉันเองที่ไม่เคยสนหรือใส่ใจ
และแม้เธอทำดีเท่าไหร่
แต่กลับรำคาญเธอทุกที
จนสุดท้ายก็เหมือนสิ้นแล้วทุกสิ่ง
ในวันนี้ ไม่เหลือเธอให้เดินร่วมทาง
สิ่งที่เหลือคือความอ้างว้างกับใจฉันที่ทรมาน
เฝ้าโทษตัวเองซ้ำๆอยู่อย่างนี้
แต่ตัวฉันนั้นเหลือเวลาเท่าไร
เวลาจะเหลืออีกซักเท่าไหร่
จะกลับไปและจะทำให้เขาได้รู้
ว่าในตอนนี้เพิ่งเจอกับความจริงแท้
เพิ่งรู้ว่าใครที่เขาคอย จะแคร์
ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป
ถ้าฉันจะย้อนเวลาให้กลับคืน
ฉันขอรักเธอให้ดีกว่านี้
และสุดท้ายก็เหมือนสิ้นแล้วทุกสิ่ง
ในวันนี้ ไม่เหลือเธอให้เดินร่วมทาง
สิ่งที่เหลือคือความอ้างว้างกับใจฉัน
ที่ทรมาน เฝ้าโทษตัวเองซ้ำๆอยู่อย่างนี้
แต่ตัวฉันนั้นเหลือเวลาเท่าไร
เวลาจะเหลืออีกซักเท่าไหร่
จะกลับไปและจะทำให้เขาได้รู้
ว่าในตอนนี้เพิ่งเจอกับความจริงแท้
เพิ่งรู้ว่าใครที่เขาคอย จะแคร์
ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป
เหลือเวลาเท่าไร
เวลาจะเหลืออีกซักเท่าไหร่
จะกลับไปและจะทำให้เขาได้รู้
ว่าในตอนนี้เพิ่งเจอกับความจริงแท้
เพิ่งรู้ว่าใครที่เขาคอย จะแคร์
ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป
ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป
