Απ' το παράθυρο έρχεται η εικόνα του χειμώνα
βροχή που πέφτει δέντρα που λυγίζουν στο βοριά
και συ σκυμμένος πάντα εδώ με χέρια ματωμένα
συζήτηση αρχινάς με τον καθρέφτη σιωπηλά
Γύρω σου κάποιες κίτρινες παλιές φωτογραφίες
την εποχή που ήσουνα παιδί
Το ραδιόφωνο απ' τα χρόνια του 50
στη μοναξιά σου παρηγοριάς φωνή
Τι σου 'δωσε η ζωή καλό για να θυμάσαι
σε πότισε με χάπια ηδονής
Παραμυθένια χρώματα και γεύσεις του θανάτου
σε κάθε βήμα σου, σε κάθε σου πνοή
Τώρα ο καθρέφτης έμεινε μονάχος μάρτυράς σου
σύμμαχος με τ' άθλια τα χρόνια που μισείς
Σ' ένα τασάκι βρίσκονται σβησμένα τ' όνειρά σου
σ' ένα μπουκάλι με ποτό η ίδια σου η ζωή
