เดินจับมือครั้งแรกที่ไหน ฉันยังจำอยู่
เหมือนเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้
ทุกๆ อย่างยังดูชัดเจน อยู่ในหัวใจ
เธอบอกรักครั้งแรกเมื่อไร ฉันยังจำได้ดี
เธอบอกลาเมื่อไรที่ไหน คิดไม่เคยออก
เหมือนไม่มีเหตุการณ์นี้
แต่ที่หัวใจ ฉันยังเจ็บ ฉันยังปวด
อาจเป็นเพราะว่าเอาแต่หลอกตัวเอง
ก็มันรับความจริงไม่ไหว
เมื่อไรจะจำว่าเธอทิ้งกันไปตั้งนานแล้ว
เมื่อไรจะจำว่าเราวันนี้ไม่มีใคร
เมื่อไรจะจำว่าใครที่ทำร้าย
ก็แปลกที่ในหัวใจ ทำไมจำอะไรไม่ได้เลย
นอนหลับตาคิดเองตลอด เดี๋ยวเธอคงต้องมา
พอตื่นมาน้ำตาก็ไหล
เห็นแค่เพียงแต่หมอนว่างเปล่า อยู่ตรงนี้
ที่ในหัวใจ ฉันยังเจ็บ ฉันยังปวด
อาจเป็นเพราะว่าเอาแต่หลอกตัวเอง
ก็มันรับความจริงไม่ไหว
เมื่อไรจะจำว่าเธอทิ้งกันไปตั้งนานแล้ว
เมื่อไรจะจำว่าเราวันนี้ไม่มีใคร
เมื่อไรจะจำว่าใครที่ทำร้าย
ก็แปลกที่ในหัวใจทำไม จำอะไรไม่ได้เลย
ความคุ้นเคยที่อยู่กับวันล่วงเลยที่ผ่านมา
หลอกหลอนในใจทุกเวลา
ความสัมพันธ์ที่เกิดเมื่อตอนรักกัน
ยังไม่จางหายจากใจ จนวันนี้
เมื่อไรจะจำว่าเธอทิ้งกันไปตั้งนานแล้ว
เมื่อไรจะจำว่าเราวันนี้ไม่มีใคร
เมื่อไรจะจำว่าใครที่ทำร้าย
ก็แปลกที่ในหัวใจทำไม จำอะไรไม่ได้เลย
