ชีวิตบางคน ดิ้นรนจนเกินคำว่าพอดี
ที่มีก็ดูว่าน้อย อะไร ได้มาก็ยังไม่ค่อยพอใจ
ฉันอาจจะเป็นอย่างนั้นกำลังแข่งขัน แก่งแย่งชิงกันไป
แต่เหตุที่ฉันไม่เป็นอย่างใคร
บังเอิญว่าฉันมีเธอ ก็เลยไม่เคยต้องการไขว่คว้าอะไร
ไม่ดิ้นให้ทรมานหวั่นไหว หยุดและมั่นคงกว่าเดิม
ตั้งแต่ที่ฉันมีเธอก็รู้ว่าความต้องการหมดแล้วไม่มี
ไม่ต้องทะเยอทะยานแค่นี้ก็สุข
ทุกวันแค่มีเธอฉันยังไงก็เพียงพอ
ชีวิตบางคน วิ่งวนไม่เจอคำว่าพอดี
เพราะมัวแต่มองที่หมายไกลๆ ไม่เคยจะลองค้นหาข้างกาย
ฉันอาจจะเป็นอย่างนั้นกำลังแข่งขัน แก่งแย่งชิงกันไป
แต่เหตุที่ฉันไม่เป็นอย่างใคร
บังเอิญว่าฉันมีเธอ ก็เลยไม่เคยต้องการไขว่คว้าอะไร
ไม่ดิ้นให้ทรมานหวั่นไหว หยุดและมั่นคงกว่าเดิม
ตั้งแต่ที่ฉันมีเธอก็รู้ว่าความต้องการหมดแล้วไม่มี
ไม่ต้องทะเยอทะยานแค่นี้ก็สุข
ทุกวันแค่มีเธอฉันยังไงก็เพียงพอ
ฉันอาจจะเป็นอย่างนั้นกำลังแข่งขัน แก่งแย่งชิงกันไป
แต่เหตุที่ฉันไม่เป็นอย่างใคร
บังเอิญว่าฉันมีเธอ ก็เลยไม่เคยต้องการไขว่คว้าอะไร
ไม่ดิ้นให้ทรมานหวั่นไหว หยุดและมั่นคงกว่าเดิม
ตั้งแต่ที่ฉันมีเธอก็รู้ว่าความต้องการหมดแล้วไม่มี
ไม่ต้องทะเยอทะยานแค่นี้ก็สุข
ทุกวันแค่มีเธอฉันยังไงก็เพียงพอ
