Bleke Lena
Ik had je
Zo graag eens gevoeld
Maar jij zegt niet nee en niet ja
Bleke Lena
Ik smeek je
Kies mij toch uit
Kom naar mij, Bleke Leen, laat je gaan
Elke dag zie ik haar in ‘t café, voorwaar
Geschminkt en geolied zo fijn
Maar ik durf niks te zeggen, nee, tegen haar
Ze is te mooi en ze praat te stil voor mij
Z’is zo breekbaar, ze lijkt wel van puur kristal
Ze ruikt naar ‘t parfum van Dior
En ik hou met de dag weer steeds meer van haar
Maar als ik bij haar ben verveel ik me dood
Bleke Lena
Ik had je
Zo graag eens gevoeld
Maar jij zegt niet nee en niet ja
Bleke Lena
Ik smeek je
Kies mij toch uit
Kom naar mij, Bleke Leen, laat je gaan
Alle jongens van ‘t dorp zijn verliefd op haar
Ze voelen zich net zoals ik
En we vragen ons af, hoe speelt zij dat klaar
Maar er is er geen één die ‘t antwoord weet
Ondertussen zit zij daar maar in ‘t café
En praat met haar beste vriendin
En dan gaat ze ten slotte naar huis, alleen
Maar in gedachten gaan honderd jongens met haar mee
Bleke Lena
Ik had je
Zo graag eens gevoeld
Maar jij zegt niet nee en niet ja
Bleke Lena
Ik smeek je
Kies mij toch uit
Kom naar mij, Bleke Leen, laat je gaan
