Ondergedoake in mien bed
op de taffel ‘n bruistablet
ik veul ‘t bonke van ‘t spoar
ik lig ik heer, de werld
is doar
‘t gekraak op ‘t perron
‘n onbekend station
dor de nacht met veul kabaal
op dit bed van roestig staal
Gute Nacht Freunde, ein Glas im stehen
al ‘t vertrouwde dat verdween
de keuketaffel, de schemerlamp
waterkoaker, werme damp
hiel lang onder de d
ouche
lichte blauwe blouse
neet mier denke, dat guft kracht
dan
wuurd
dit harde bed wir zacht
alles is donker, gordiene dicht
boete de moan met al ‘r licht
makt ‘n kiertje op ‘t tapijt
trein rijdt dor de ieuwigheid
de woestijn, verloate grens
enne schok
en dan inens
ik schrik wakker, oetgeteld
in ‘n ganse, nijje werld
in balans en harmonie
en Boedha di
lacht blie
