Adamak - Sadegh

آدمک سلام کجای قصه ای

آهنم الان دوراهه زندگیم

از وقتی رفتی من دارم لا فیلترا میخوابم

الحق که سختی مشتی من یه خورده بی اراده ام

یه بی اراده اما سزامو دادم

منم یه نخ سیگار با عادت های قدیم ندیم

چشمم به در دیوار تو عالم های عجیب غریب

دلم گرفته باز از ادمای سگ مضیر

قلم میرقصه باز رو کاغذ های خط خطی

خــــــب حاجی زندگی همینه

گذشته ها گذشت و رفت بالایی کریمه

امروزت باشه فرداها خمیره

ببین کور بشه دو تا چشمی که نبینه

شیشه باز شکست تو دست

چیکه چیکه خون رو فرش

ریمل و سیاهی اشک

من بی دل بی فکر و لش

نه من بدم نه تو

نه جو زدم نه خل

نه خالی ام نه پر

رو مغز من ندو

اینجا شهر وحشی هاست

باخت ها مال مشتی هاست

بکش تو حبس کن چرکتو تو هضم کن

از این قبیله برو

هار و دریده بدو

حق خودتو پس بگیر

دنیاتو تو دس بگیر

پشت من مالید به خاک خوش به حال زنده ها

مرده ام رو این حساب له شدم تو هم بساب

نزار که درد برسه به استخون خورد بشه

نزار یه شمع کوچولو تو مسیرت نور بشه

نخواه که مرد بشی قهرمان شی طرد بشی

نزار که خسته شی از هدفت سرد بشی

بلند شو رو دو پات بپر تو با دو بال

بکش اون بادوبان(بادبان) خدات که باد و داد

از تو حرکت از اون برکت

دستت پرچم سمت مقصد

من که غرقم تو خودم

روحمو هی میجو ام

مه گرفته اتاقمو گِل گرفته دو بالمو

خدایی حیفه وقت نشی تو عین من

پر که شدی داد بزن جیغ بکش

جیگر این دنیارو به سیخ بکش

سنگ گنده بردار پرت کن سمت فردات

خنده کن به دردات زنده شو لا اموات

نه مثل من یه مُرده