Bi Andazegi - Sadegh

با خدا ملاقات در مه،اعتراض اَ موندن

ناخداگاه از دل، خيليان كه جا موندن

پرنده پشتِ ابر و ابر پشتِ پنجره

نفس تو سينه حبس و دست توى دست گره

شروعِ يك پايان از ابتداى آغاز،طلوعِ يك قدرت از پرواز تا پرواز

بذار بگن هميشه اين عاقل ديوونه س،عشق تو كه عشق نبود هميشه ويرونه س

منى كه آرومم منى كه آزادم منى كه اهل رفتنم جهان برام خونه س

تموم جاذبه همين یه لحظه بودنه،تو قصه اى و قصه ت از كتاب خوندنه

تو روحمو بگير ولى جسمم برا تو،تو عصر پاييزى يكم سبك كن هواتو

ورس دوم:

من ندارم رو تو شك،ترس ندارم رو تشك

يكم لرز از تب پارساله اما قوى تر ميشيم روز و شب

هر سردى گرمه اول،لحظه مهمه تو قعرِ قلبم متنفر از حرفِ برگرد

نمى فهمی منو تو تازه لش نه

من و چراغ و شهر رفتيم تو هم،فقط چرا باید گم شن تو حرف

خيره ام به ضربدرا،خيره ام به رفتنا،خيره ام به موندنا،خيره ام به دفترام

پيچيده س مثه حسِ قصه هاى نصفه كارم،دنيا گم شده تو استفاده ت استفاده م!

کلاسیک تو اتاق و بوم بوم ماشينا،فرق ما ميشه فكرِ تو راديكال

كشيدى قطعا غربتو با سيگار،متنفرم از نفرت پا اينا!

اما من يه سطحِ محكمم،سفت و سنگى صخره موج زدم

خيس شدم درد كشيدم،بس كه به لطيفى دريا مشت زدم