รีบกันจนเดินชนกันเอง เร่งกันจนมันลืมว่าอ่อนล้า
ไม่มีใครพอใจตัวเอง ไม่เคยมีเวลาจะมองฟ้า
แข่งขัน กดดัน ไม่มีใครในสายตา
สับสน วุ่นวาย ตะเกียกตะกายให้ได้มา
ทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้ ทำไมต้องได้ต้องดีกว่าเขา
มีเท่านี้ไม่พอก็โกยเข้า ต้องเหยียบต้องแทงใครเขา
เอาเลยอย่าช้า มีชีวิตเพื่อการไขว่คว้า
ยิ่งชนะยิ่งดียิ่งมีค่า โลกเรามันมีปัญหาที่คำว่าพอ
วิ่งกันจนไปชนกันตาย ไม่มีความจริงใจหรอกลืมซะ
ไม่ต้องแคร์ว่าใครจะตาย ให้ตัวเองได้ไปอยู่บนฟ้า
แข่งขัน กดดัน ไม่มีใครในสายตา
สับสน วุ่นวาย ตะเกียกตะกายให้ได้มา
ทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้ ทำไมต้องได้ต้องดีกว่าเขา
มีเท่านี้ไม่พอก็โกยเข้า ต้องเหยียบต้องแทงใครเขา
เอาเลยอย่าช้า มีชีวิตเพื่อการไขว่คว้า
ยิ่งชนะยิ่งดียิ่งมีค่า โลกเรามันมีปัญหาที่คำว่าพอ
ทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้ ทำไมต้องได้ต้องดีกว่าเขา
มีเท่านี้ไม่พอก็โกยเข้า ต้องเหยียบต้องแทงใครเขา
เอาเลยอย่าช้า มีชีวิตเพื่อการไขว่คว้า
ยิ่งชนะยิ่งดียิ่งมีค่า โลกเรามันมีปัญหาที่คำแบบนี้
คนที่คิดแค่การไขว่คว้า ยิ่งชนะยิ่งดี ยิ่งมีค่า
โลกเรามันมีปัญหาที่คำว่าพอ
โลกคงไม่มีปัญหาถ้ารู้จักพอ
