จดจำวันที่เราอยู่ด้วยกันทุกๆ เย็น ยืนกินขนมและดื่มน้ำถุงเดียวกัน
หวานและซึ๊งจนฉันใจเริ่มสั่น และไม่คิดคนอย่างฉันจะพบเธอ
นั่งร้องเพลงกับเธอสบตาเธอจนเขินอาย ดูเราสองช่างมีความรักจริงใจ
แม้ว่าฉันมันไม่มีอะไร อยากขอบใจที่เธอมีใจให้กัน
แล้ววันนี้ก็ไม่หวานดังเก่า ก็คนเรามันต้องมีเส้นทางเดินใหม่
ความจำเจหรือบางอย่างอาจเปลี่ยนหัวใจ ไม่ต้องบอกอะไรก็รู้ดี
ฉันรู้ว่าเธอน่ะอายเพื่อนเธอที่ต้องมาเจอฉันบ่อย ก็เงินมันน้อยไม่พอจะเลี้ยงใครๆ
อยากพาไปดูหนังก็ยังไม่มีตังค์ใช้ ฉันขอเดินจากไปไม่ว่ากัน
จากกันขอให้เธอโปรดจดจำความรักเรา
วันที่เหงาให้เธอมีฉันในใจ
แล้วพอฉันได้ดีเมื่อไหร่ บอกได้ไหมว่าจะรอมาพบกัน
นา...
นา...
นา...
นา...
ฉันรู้ว่าเธอน่ะอายเพื่อนเธอที่ต้องมาเจอฉันบ่อย ก็เงินมันน้อยไม่พอจะเลี้ยงใครๆ
อยากพาไปดูหนังก็ยังไม่มีตังค์ใช้ ฉันขอเดินจากไปไม่ว่ากัน
อยากพาไปดูหนังก็ยังไม่มีตังค์ใช้ แต่รักเธอกว่าใครก็แล้วกัน
