Πόσο ακόμα θα αντέχω να πονώ
πόσο ακόμα θα αντέχω να αντέχω
να μετρώ κάθε στιγμή κάθε λεπτό
που δε σ' έχω
Πόσο ακόμα Χ4
Πόσο ακόμα θα μπορώ να καταστρέφομαι τα βράδια
δίχως φεγγάρι κι ουρανό μόνο πληγές μετρώ σημάδια
πόσο ακόμα θα μπορώ πόσο ακόμα θα αντέχω
δίχως φεγγάρι κι ουρανό δίχως εσένα να προσέχω
πόσο ακόμα
Κρατώ φεγγάρι φωτεινό ήλιο ηλιόλουστο
κι απομακρύνομαι άπ' το κάθε τι κακόγουστο
θα στύψω όλο τον ουρανό κι απ' αυτόν θα πλυθώ
αν τυχόν εκεί που είσαι κι εγώ ξαναβρεθώ
Πόσο ακόμα θα αντέχω να γυρνώ
μέρα νύχτα δίχως προορισμό
Πόσο ακόμα θα αντέχω να αντέχω
να πέφτω και να ζω στο κενό
Να γυρνώ μέσα στους δρόμους στο χαμό
και τέλος δεν μπορώ να βρω
Να μη σ' έχω
Πόσο ακόμα
θα ζεις στην καταιγίδα του νου
να πέφτεις δίπλα από σταγόνες από ύψος Θεού
Πόσο ακόμα
θα ζεις μέσα σ' ομίχλη καπνού
με δίχως κύρος μόνος φίλος λογική ενός τρελού
Πόσο ακόμα θα μπορώ να καταστρέφομαι τα βράδια
δίχως φεγγάρι κι ουρανό μόνο πληγές μετρώ σημάδια
πόσο ακόμα θα μπορώ πόσο ακόμα θα αντέχω
δίχως φεγγάρι κι ουρανό δίχως εσένα να προσέχω
πόσο ακόμα
Πόσο ακόμα θα ζεις μες την καταιγίδα του νου
να πέφτεις δίπλα από σταγόνες από ύψος Θεού
Πόσο ακόμα θα ζεις μες την ομίχλη καπνού
με δίχως κύρος μόνος φίλος λογική ενός τρελού
Πόσο ακόμα θα μπορώ πόσο ακόμα θα αντέχω
Πόσο ακόμα θα ζεις μες την καταιγίδα του νου
να πέφτεις δίπλα από σταγόνες από ύψος Θεού
δίχως φεγγάρι κι ουρανό δίχως εσένα να προσέχω
Πόσο ακόμα θα ζεις μες την ομίχλη καπνού
με δίχως κύρος μόνος φίλος λογική ενός τρελού
Πόσο ακόμα
Πόσο ακόμα
